Przeskocz do treści

Zimowy sen zwierząt nie jest de facto snem, a hibernacją. Sen składa się z faz, w których obserwujemy zarówno aktywność mózgową, jak i aktywność mięśni. Tymczasem u hibernujących zwierząt taka aktywność jest bardzo ograniczona. Nie występuje np. faza snu REM podczas której pojawiają się sny.

Podczas hibernacji u ssaków tempo przemiany materii jest przynajmniej 20 razy mniejsze niż normalnie, a temperatura ciała jest zazwyczaj o 1 st. Celsjusza wyższa od temperatury otoczenia. Jednakże u większych zwierząt, np. niedźwiedzi, temperatura nie spada aż tak drastycznie. Dlatego biolodzy w przypadku niedźwiedzi nie mówią o hibernacji, ale raczej o letargu. Podczas hibernacji niemal nie funkcjonuje układ immunologiczny zwierzęcia. Patogeny zwalczane są dopiero, kiedy tempo metabolizmu wróci do normalnego poziomu.

W czasie poprzedzającym hibernację zwierzęta wybierają sobie bezpieczne miejsce na zimowanie, w którym temperatura jest niska, ale raczej stabilna. Zanim rozpoczną hibernację, magazynują energię. Chomiki wypychają swoje nory pokarmem, a inne zwierzęta, np. świstaki czy nietoperze - gromadzą tkankę tłuszczową. U zwierząt wzrasta ilość tzw. brunatnej tkanki tłuszczowej, służącej do produkcji ciepła. To dzięki niej zwierzę jest w stanie wygenerować szybko dużo ciepła, podgrzać krew i w ciągu kilkunastu do kilkudziesięciu minut się wybudzić.

Co jakiś czas - np. co kilkanaście dni, miesiąc, zwierzęta muszą się wybudzać. W czasie okresu wybudzenia oddają mocz, piją i pożywiają się oraz sprawdzają, co się dzieje w otoczeniu. Zwierzęta mogą wyjść z hibernacji również w reakcji na bodźce z zewnątrz - np. dotyk albo zbyt niską temperaturę otoczenia. Gdy w otoczeniu robi się zbyt zimno zwierzę musi poszukać bezpieczniejszego schronienia. Taki okres aktywności, zwany wybudzeniem śródhibernacyjnym, trwać może od kilku godzin nawet do doby. Po tym czasie zwierzę znów zapada w odrętwienie. Wybudzenie jest procesem bardzo kosztowym energetycznie - zwierzę zużywa na nie 75 proc. energii przeznaczonej na całą hibernację. Dlatego tak ważne jest, by nie budzić zwierząt z odrętwienia.

Wśród ssaków, które zapadają w zimową hibernację są m.in. jeże, chomiki, susły, świstaki, nietoperze, kolczatki oraz niedźwiedzie.

Łączymy zabawę z nauką!

Prowadzimy fascynujące zajęcia naukowe dla dzieci, poruszając tematy z różnych dziedzin. Angażujemy do nauki nie tylko teoretycznej, ale także praktycznej.

Dodatkowo organizujemy także wyjątkowe imprezy urodzinowe dla dzieci, pełne kolorowych doświadczeń!

Zapraszamy do współpracy:

Dlaczego koty mruczą? Gdzie znajduje się ten aparat mruczący i czy faktycznie mruczenie ma właściwości lecznicze ?

Według znawców kociej psychiki, mruczenie to jeden z pierwotnych sposobów komunikacji kotów. Koty mają słabo rozwiniętą mimikę pyszczka i odpowiadające za nią mięśnie mimiczne. To upośledzenie mimiki koty rekompensują innymi językami komunikacji – mową ciała, mową zapachów oraz właśnie mruczeniem.

Mruczenie towarzyszy kotom przez całe ich życie, począwszy od jego pierwszych chwil. Kocie mruczenie ma różne zabarwienie, tonację i głośność w zależności od tego, co kot chce przekazać. Inaczej mruczy kot domagając się jedzenia, inaczej gdy jest w dobrym nastroju. Okazuje się, że koty mruczą także w sytuacjach stresujących, podczas badania u weterynarza, również kiedy są słabe i chore czy też w chwili, gdy umierają.

Naukowcy wykazali, że koty wytwarzają pomruk przez przerywane kurczenie się i rozkurczanie mięśni krtani i przepony. Koty mruczą zarówno podczas wdechu jak i wydechu z częstotliwością od 25 do 150 Hz. Badania wykazały, że dźwięk o takiej częstotliwości ma właściwości lecznicze - może poprawiać gęstość kości i przyspieszać gojenie ran. Mruczenie zatem nie tylko relaksuje ale także i leczy – łagodzi niektóre bóle i pomaga w leczeniu schorzeń. Skoro częstotliwość mruczenia może leczyć i pomagać innym – pomaga również i kotom. Wpływa bowiem na regenerację ich kości i organów wewnętrznych. Tłumaczy to, dlaczego chore koty mruczą i jest przewagą ewolucyjną tego gatunku.

Natomiast miauczenie jest wyuczonym sposobem komunikacji z ludźmi. Dorosłe koty miauczą tylko do ludzi, a używają przy tym tonacji, na którą jesteśmy wyjątkowo wrażliwi. Miauczenie w wysokiej tonacji ma podobną częstotliwość jak płacz dziecka. Sprytne koty wykorzystują więc nasz ewolucyjnie wyrobiony odruch pozytywnego reagowania na dziecięcą skargę.

Nauka przez zabawę!

Prowadzimy wyjątkowe warsztaty laboratoryjne dla przedszkolaków i dzieci w szkołach podstawowych. Angażujemy do nauki przez zabawę i rozbudzamy ciekawość świata.

Organizujemy także niezapomniane urodziny!

Pszczoły mogą regulować temperaturę w ulu. Potrafią zmierzyć temperaturę i wilgotność powietrza za pomocą czułków. Gdy temperatura w gnieździe nadmiernie wzrasta wychodzą i wentylują go przy wejściu za pomocą poziomych ruchów skrzydełek. Zbyt wysoka temperatura w ulu może spowodować przegrzanie larw i zahamowanie ich rozwoju. Machając skrzydełkami, odparowują także miód, który ma zbyt dużą zawartość wody. Regulują też w ten sposób zawartość dwutlenku węgla wewnątrz gniazda. W środkowej części ula pszczoły - nawet zimą - utrzymują temperaturę 34 st. C.

Pszczoły potrafią także zastosować wysoką temperaturę do obrony przed  szerszeniami. Szerszenie żywią się miodem i larwami. By znaleźć rój, który mogą zaatakować, wysyłają najpierw zwiadowcę. Gdy pszczoły go odkryją, zbijają się wokół niego w kulę, wewnątrz której temperatura potrafi wynieść nawet 47 st. C. To zabija drapieżnika.

Łączymy zabawę z nauką

Prowadzimy wyjątkowe zajęcia, podczas których przeprowadzamy bezpieczne eksperymenty dla dzieci, angażując do ciekawości świata i nauki przez całe życie!

Jedwab, a dokładnie delikatne jego niteczki, wytwarzają gąsienice jedwabnika morwowego.

W czasie swojego rozwoju trwającego 4-5 tygodni jedzą niemal bez przerwy. Dlatego w tym czasie ich masa zwiększa się nawet 10 tys. razy. Najedzone larwy zabierają się do przygotowania kokonu, w którym planują przepoczwarzenie się w motyle. Utkanie kokonu zajmuje od trzech do ośmiu dni. W tym czasie larwa musi wyprodukować i zamotać od półtora do nawet trzech kilometrów nici. Kokon tkają z galaretowatej substancji białkowej, która w kontakcie z powietrzem natychmiast twardnieje, tworząc cieniutką, lecz niezwykle mocną nić.

Dlaczego coś tak delikatnego może być jednocześnie mocne i wytrzymałe? Jedwabne nitki mają unikalną strukturę. Składa się ona z części krystalicznych, które dają mu moc, i z części nieuporządkowanych, które dają mu elastyczność. Struktura jedwabiu przypomina porozrzucane cegły połączone sprężynami. Dzięki takiej strukturze jedwab jest najmocniejszym naturalnym włóknem. Gdybyśmy z jedwabiu stworzyli pręt tak gruby jak pręt stalowy, to byłby mocniejszy od stali.

Nauka przez praktykę

Prowadzimy naukowe zajęcia dla najmłodszych, podczas których wykonujemy wiele ciekawych doświadczeń. Eksperymenty dla dzieci rozbudzają ciekawość świata i uczą przez zabawę.

Wszyscy wiemy, że kameleon zmienia kolor aby upodobnić się do otoczenia i kamuflować swoją obecność. Jednakże naukowcy zaobserwowali, że wiele samców kameleonów widocznie wyróżnia się wśród innych.

Zmieniają one kolor swoich boków i czubków głów przed i w trakcie rywalizowania o terytorium. Zauważyli też, że im szybsze i wyraźniejsze zmiany koloru, tym większe prawdopodobieństwo, że samiec wygra walkę terytorialną.

Może to oznaczać, że ubarwienie odzwierciedla zdrowie i siłę osobnika, informując o tym potencjalnych konkurentów.

Wyjątkowe zajęcia dla dzieci

Prowadzimy autorskie zajęcia naukowe dla dzieci w szkołach podstawowych oraz przedszkolach. Przeprowadzamy proste, ciekawe eksperymenty i uczymy na podstawie praktyki, rozszerzając program nauczania w wielu dziedzinach.

Zapraszamy także do współpracy w ramach organizacji naukowych urodzin!