Biedronki to dobrze wszystkim znane i bardzo lubiane niewielkie chrząszcze. Rzadko kto jednak wie, że są one nie tylko sympatyczne ale niezmiernie pożyteczne. Biedronki żywią się mszycami i innymi szkodnikami naszych ogrodów. Musimy wiedzieć jak zimują biedronki, aby sprawić by nasze ogrody były dla nich przyjazne.
Te sympatyczne chrząszcze należą do rodziny biedronkowatych (Coccinellidae). Na świecie występuje ponad 5 tysięcy gatunków, a w Polce zaledwie około 80. Najczęściej spotykamy biedronkę siedmiokropkę i biedronkę dwukropkę. Biedronka siedmiokropka ma owalne i wypukłe ciało, szeroką głowę i krótkie czułki. Na charakterystycznym, szerokim przedpleczu znajdują się dwie, białe plamki. Na czerwonych pokrywach ma siedem czarnych kropek – po trzy na każdej z pokryw i jedną na ich łączeniu.
Czym żywią się biedronki?
Zarówno larwy jak i osobniki dorosłe zjadają przede wszystkim mszyce jednak nie są zbytnio wybredne i nie pogardzą innymi owadami. W ich menu często pojawiają się miodówki, roztocza, mączliki, czerwce, tarczniki, a nawet larwy muchówek, chrząszczy oraz niewielkie gąsienice. Biedronki są bardzo żarłoczne – w ciągu swojego życia mogą zjeść kilkaset mszyc przez co pomagają w ograniczaniu liczebności tych szkodników!
Cykl życiowy biedronek
Biedronki można obserwować już wczesną wiosną, kiedy to wychodzą ze swoich zimowych kryjówek. Zimują wyłącznie dorosłe osobniki, najczęściej w stertach liści, kamieni lub patyków, w zagłębieniach kory lub innych kryjówkach (np. na strychu lub w opuszczonej budce dla ptaków).
Wyposzczone po zimowym śnie chrząszcze są bardzo żarłoczne. Muszą szybko odzyskać utracone siły i przygotować się do godów. Zjadają w tym czasie ogromną ilość szkodników, głównie mszyc. Następnie, na początku maja samice składają jaja. Jaja biedronek są żółte lub pomarańczowe, beczułkowate. Biedronki składają jaja w skupiskach (po 30-50 sztuk), w pobliżu kolonii mszyc, tak aby młode osobniki już od momentu wyklucia miały stały dostęp do pokarmu.
Larwy występują najliczniej od czerwca do sierpnia. Są bardzo żarłoczne i zjadają wszystko co spotkają na swojej drodze. Gdy brakuje im pokarmu mogą nawet zjadać jaja innych biedronek, a nawet swoje młodsze rodzeństwo. Larwy po około 3 tygodniach przeobrażają się w poczwarki, które po kilku dniach zmieniają się w dorosłe chrząszcze.
Larwy biedronek w niczym nie przypominają swoich kolorowych rodziców. Mają wydłużone czarne ciało, wyraźnie zaznaczoną głowę i 3 pary odnóży. Niestety larwy biedronek są nam mało znane. Bardzo często mylimy je ze szkodnikami i niszczymy. Naprawdę warto dobrze zapamiętać jak wyglądają.
Aby biedronki dobrze się czuły w naszym ogrodzie powinien on bardziej przypominać leśne zarośla i dziką łąkę niż angielski trawnik, wypielone rabatki i równo przystrzyżone żywopłoty. Dobrze jest pozostawić kilka dzikich zakątków w ogrodzie aby biedronki dobrze się tam czuły. Pozostawiając nawet niewielkie sterty liści i patyków zapewniamy biedronkom miejsce do zimowania. Oczywiście warto jest także ograniczyć do minimum stosowanie chemicznych środków ochrony roślin i nawozów mineralnych. Biedronki na pewno docenią takie działania :).
Łączymy zabawę z nauką!
Prowadzimy autorski program warsztatów dla przedszkolaków oraz dzieci w szkołach podstawowych. W ciekawy sposób pokazujemy prawa i zjawiska rządzące światem. Rozbudzamy w dzieciach ciekawość świata.
Zapraszamy do współpracy!
Pingback: Czy jeże lubią jabłka? - Laboratorium Młodego Badacza